Hüseyin Çubuk Şiirleri - Şair Hüseyin Çubuk

- Çok varlıklı olma hırsı, ahlâksızlığa götürmüştür!
- Çok varlık ise; Sadece ahlâksızlığın üstünü örtmüştür!

Yani; Çok para insanı kurtarmamıştır!

Oysa; İnsanı - insanlığı tek şey kurtaracaktır; Vicdanı - Utanma duygusu..

İnsanın Adalet Duygularının Öldüğü An; İnsanlar Arasında Ayrıcalıklı Davrandığına İnandığı Bir Tanrıya Tapındığı Zamana Rastlar!

İşte onun içindir ki; Din toplumları, sömürüyü, sosyal adaletsizliği, şiddeti, vahşeti, kısaca, dikta rejimleri yadırgamaz..

Hele de, bütün diktatörlerin meydanlarda topluma hitap ederken, ellerindeki din kitapları ile görüntülenmeleri, sömürge ve yarı sömürge ülkelerde yaşayan din toplumlarında körpe beyinlere yapılan din'i dayatmalar, basit bir tesadüf değildir!

"Bir toplumun ahlâk seviyesi, demokrasi bilinci ile ölçülür"

Hüseyin Çubuk

İnsanın çocuk kalanı, ilk göz ağrısını,
İnsanın yılan olanı ise; kuyruk acısını asla unutmaz..
Demem o ki;
Siz siz olun!
İstemeden!
Bilmeden!

Din, insanın kendine bile İkiyüzlü davranma halidir!

Çünkü; İnsan, kendini yarattığını iddia ettiği tanrının gücüne ve adaletine ve dola isi ile kendini yaratan bir tanrının varlığına gerçekten inanmış olsaydı, onu dua ile etkileyerek yönlendirme gereksinimi duymazdı.

Zira, dua ile yönlendirilebilen bir tanrının insandan bir farkı olamaz!
Ki; zaten, Tanrı insanı değil, hep insan tanrıyı korumuştur!

"Henüz kendi vicdanına yabancı olan insanlar, haksızlığa uğradıkça;
Yani, başkalarının vicdanını sorguladıkça anca, kendi vicdanıyla yüzleşebiliyor.
Ve İnsan kendi vicdanıyla yüzleştiği kadar, kendi kendini yargılayabiliyor"
/h.ç

"Dürüst olmayan insan yalansız konuşamaz!"

/Hüseyin Çubuk

★★★★★ ★★★★★

İnsanı Vicdani Duygusuna Yabancılaştıran Üç Şey;
- Korku
- Kin ve nefret
- Menfaat ve özel mülkiyet hırsı!

/Hüseyin Çubuk

"İnsan kendi yarattığı tanrıyla yüzleşmedikçe, vicdanıyla yüzleşemez"
Hüseyin Çubuk

Benden altı yedi yaş büyük bir abim vardı,
Çocukken, diğer kardeşlerim ve benim üzerimde öyle bir korku imparatorluğu oluşturmuştu ki; Ondan korktuğumuzu tanrıdan bile korkmuyorduk.. Ve bizi diğer zarar verebilecek çocuklara karşı da koruduğu için;
Ergenlik çağında bile ona, tanrıya tapar gibi tapıyorduk..

Yıllar sonra; Onun; İnsanları kullanan bir dolandırıcı - tam bir kapitalist kişiliğe dönüşmüş olduğunu anladığımızda, çoktan iş işten geçmişti..