Hüseyin Çubuk Şiirleri - Şair Hüseyin Çubuk

İnanmak; Düşünmeyi - sorgulamayı ve vicdan muhasebesini gerektirmeyen tek şeydir!

Çünkü; İnanmak, tamamen kisisel çıkar ve kisisel menfaat meselesidir!

Hüseyin Çubuk

"Bir insan dindar ise, Allahından! Değilse, vicdanından (Kendi kendinden) utanmalı! Utanmıyor ise; Hiç kimseden utanmaz"

Hüseyin Çubuk

İnsan anlamadığı bir dille konuşuyorsa, düşünmeden konuşuyor demektir!
Çünkü; İnsan, ancak anadiliyle düşünebilir..

İşte onun içindir ki; Dini inancını kendi anadiliyle yaşayan toplumlar, aydınlanmaya sırt çevirmemiş ve demokrasiyi erken keşfetmiştir.. /h.ç

Bir düşünür (prof. Dr. Hayrettin Ökcesiz) der ki; "Dinin ilk kurbanı akıldır"

"İNSAN DÜNYANIN, DİN İSE, İNSANLIĞIN
KANSERİDİR!"
Hüseyin Çubuk

İnsanı bozan Üç Şey;
Din-Uyuşturucu ve Özel mülkiyet tutkusu!

İlkini; insanların zavallılığına bakıp kendi haline şükreden insanla tanırsınız..

İkincisini; dakika dakika içindeki insanı öldüren bir uyuşturucu bağımlısından tanırsınız..

- Çok varlıklı olma hırsı, ahlâksızlığa götürmüştür!
- Çok varlık ise; Sadece ahlâksızlığın üstünü örtmüştür!

Yani; Çok para insanı kurtarmamıştır!

Oysa; İnsanı - insanlığı tek şey kurtaracaktır; Vicdanı - Utanma duygusu..

İnsanın Adalet Duygularının Öldüğü An; İnsanlar Arasında Ayrıcalıklı Davrandığına İnandığı Bir Tanrıya Tapındığı Zamana Rastlar!

İşte onun içindir ki; Din toplumları, sömürüyü, sosyal adaletsizliği, şiddeti, vahşeti, kısaca, dikta rejimleri yadırgamaz..

Hele de, bütün diktatörlerin meydanlarda topluma hitap ederken, ellerindeki din kitapları ile görüntülenmeleri, sömürge ve yarı sömürge ülkelerde yaşayan din toplumlarında körpe beyinlere yapılan din'i dayatmalar, basit bir tesadüf değildir!

"Bir toplumun ahlâk seviyesi, demokrasi bilinci ile ölçülür"

Hüseyin Çubuk

İnsanın çocuk kalanı, ilk göz ağrısını,
İnsanın yılan olanı ise; kuyruk acısını asla unutmaz..
Demem o ki;
Siz siz olun!
İstemeden!
Bilmeden!

Din, insanın kendine bile İkiyüzlü davranma halidir!

Çünkü; İnsan, kendini yarattığını iddia ettiği tanrının gücüne ve adaletine ve dola isi ile kendini yaratan bir tanrının varlığına gerçekten inanmış olsaydı, onu dua ile etkileyerek yönlendirme gereksinimi duymazdı.

Zira, dua ile yönlendirilebilen bir tanrının insandan bir farkı olamaz!
Ki; zaten, Tanrı insanı değil, hep insan tanrıyı korumuştur!