Hüseyin Celil Şiirleri - Şair Hüseyin Celil

Yeter artık bunca çile
Sen düşürdün beni dile
Arasamda gelmen bile
Gönlüm görmek ister seni

Bir seher vaktinde, çıkmışım yola,
Cansız bedenimi koymuşlar sala,
Mezar denen yerde vermişim mola,
Ahret yolundan dönemem galan.

Bu dünya malında kalmadı gözüm,

Hanım Almanya’ya kızın doğumuna gitti. Tuğba İzmir’de gümrükte çalışıyor, Çağrı ise Adana’da üniversitede Okuyor. Ben evde yalınız kalınca; demek ki bir zaman sonra tekrar insan geri başa dönüyormuş. Hayatın kuralı bu yapılacak bir şey yok bu duruma efkarlanarak söylediğim.



GÜLÜM

Kayıp ettim kardaş hasını
Çığırsan duymaz sesini
Öleneçek, çek yasını
Hasreti bizi yakar gardaş

Dostlardan onu sorarım

AĞLAMA GÜLÜM AĞLAMA

Bir gidersin bir gelirsin
Gülüm beni çok üzersin
Neden gözlerin süzersin
Ağlama gülüm ağlama

Ah Edem

Daha ne gün gördün ne idi yaşın
Erkenden bitirdin dünya telaşın
Ah benim canım candan kardaşım
Yokluğun boynumu büküyor edem

Ne oldu ki böyle yaktın kendini
Bir beyaz kefene sardık edemi
Neden böyle terk eyledin yurdunu
Yurdun viraneye döndü be edem

Ataş yaktın köz düşürdün içime

KULDAN BİRİYİM


Gene açıldı bak, içerden yaram,
Üzülme ha… kızım yaran ben saram,
Verseler emi de eyi olmaz yaram,

Hanımla aramız bozulmuştu her aile de olduğu gibi, bir süre dargın kaldık onun üzerine

SİLMEDİN GİTTİ

Kar etmez öğüdüm geçmiyor nazın
Hani benimle bumuydu sözün

Sİyasilerin baskısın dan bıkıp Milli Eğitim Müdürlüğünden ayrılıp Mustafa Kemal Üniversitesine nakil yaptırınca kardeşimin birinden de ummadığım bir söz duyunca söylediğim

SİTEM

Ekmeği seninle paylaştım gardaş
Her daim olmuşum ben sana sırdaş