Hüseyin Bölük Şiirleri - Şair Hüseyin Bölük

Orta Asya’dan başlar bizim yol hikâyemiz,
Atlarıyla üç kıtayı arşınlayan tek milletiz.
Kâinat Efendisi’nin övgüsüne mazhar olan,
Lazıyla, çerkeziyle, kürdüyle işte o millet biziz.

Daha Selçukluyken dayandık Anadolu kapısına,

Toprağın yağmuru beklediği gibi,
Bekliyorum sana kavuşacağım anı.
Bir çocuğun anasının ardından bakışı gibi,
Ellerim titriyor, gözlerim yaşlı.

Irmağın denize kavuştuğu gibi,

Senin doğum gününde,
Sensizliğinle başbaşayım.
Katran karası giysiler üstümde,
Yoksun diye yastayım.

A benim fikrimin ince gülü,

Ekmek kavgası uğruna,
Mesken tuttuk yaban elleri.
Kâh Ankara, kâh İstanbul, Almanya…
Ama selamlar aynı yere, özlemler aynı.

Şimdi AĞLAYAN GAYA’da olmak vardı!

Doğar, yaşar ve ölür insanoğlu,
Fark etmez dili, rengi ya da uyruğu.
Dünyadayken bulanlar hak yolu,
Olur, birer cennet yolcusu.

İyiliği yapmıyorsan almak için ecir,

Sensizlik işkence geliyor bana,
Gezmelere bile gidemiyorum sensiz.
Sanki prangalar vurulmuş ayaklarıma,
Kalmışım kuytularda sevgisiz.

Sensiz geceler karabasan,

Dinle mehteri, dinle, bak ne diyor!
Çoktan unuttuğun Fatih’i, Süleyman’ı anıyor.
Peygamber övgüsüne mazhar olan,
Osmanlı adaletiyle cihana hükmediyor.

Ceddin öğretti dünyaya Hakk’ı,

Her zaman ki gibi yine,
Hüzünle başladım yeni bir güne.
Hep düşünüyorum…
Sonumuz ne olacak diye.

Bu dünya, şan, şöhret hepsi boş hepsi,

İşte! Bir bayram daha geldi,
Sılamdan epeyce uzakta,
Bu gurbet ellerinde,
Bir hüzünlü bayram daha…

Bayramlarda gurbet daha zor, daha acı,

Helal-haram ayırt etmedik,
Birçok günahlar işledik.
Sayısını bizde bilemedik,
Bizi affına nail eyle!

Şimdi aşkınla yanarız,