Boş ver be güzelim bu boş sözleri,
Seviyorum dedin fakat sevmedin,
Her mevsim yaşadım sende kışları,
Bahara ermeye fırsat vermedin.
Soldurdun gülleri tomurcuk iken,
Biz çocukken öğrettiler,
Sonra yaparsın dediler,
Hiç durmadan söz verdiler,
Hayatta hep erteledik.
Bazen ümitlerimizi,
Ankara’nın en güzel Metropolü,
Göllerinle övünürsün Gölbaşım.
Girişinde taştan sembolik gülü,
Taşlarınla övünürsün Gölbaşım.
Gölbaşım simgen Sevgi Çiçeği’dir,
Hayat dediğin nedir, var mı açık izahı,
Doğum ile başlayıp ölüm ile biter mi,
Arkasındaki gerçek iki damla gözyaşı,
Arada yaşananlar koca birer yalanmı.
Ölüm hiç düşünülmez hayat devam ederken,
Hayal alemine daldım bir an,
Bulamadım tutunacak ne bir dal ne bir umar
Maziye döndüm, beyhude geçmiş ömrüm.
Bundan sonra pişman olsam neye yarar.
24/09/2003-Ankara
Akdağı bürümüş kara bir duman,
Kopacak gibidir fırtına boran,
Belli ki geçecek bu yılda yaman,
Kurtlara gün doğar karlı Akdağ da.
Bir yanı karlıdır bir yanı sisli,
Yüzüme güleni hep dostum bildim.
Bir şey isteseler yok diyemedim.
Elimde bir varsa, yarısın verdim,
Bildiğim yol buydu benim; doğruluk.
Yapamadım hayatımda eğri olmayı,
Kolay terk edilmez bu şehir böyle,
Her bir karesinde anılarım var,
Seyahate benzer boş bir valizle,
Bedenim gitsede ruh burda kalır.
Gönlüm kaldıramaz çek git demeni,
Adına şarkılar yazdırdın bana,
Şarkımda sevgimi itiraf ettim,
Hasretinle dolu her nağmesinde,
İsmini zikredip lal olur dilim.
Karanlık geceler bir ziya gibi,
İpin ucu her an puşt'un elinde,
Nereye çekerse gider oraya,
İnsanı düşürür türlü hallere,
Oynatıp döndürür bir maskaraya.
Kukla gibi oynar insafı yoktur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!