Hüseyin Akbayır'a...(Annemin,Benim,Kızım ...

Ankara!
Kimilerine ekmek kapısı,
Kimilerine baht kapısı,
Kimilerinin kara yazgısı,
Kiminin son durağı,bir avuç toprağı.
Sen ne ekmek aradın,ne de baht,
Belki yazgın,
Amma son durağın.

Belki Yemen,Sarıkamış; Belki Sakarya
Belki Çanakkale,belki de Fizan,
Gidipte gelmeyen
Beklenen,özlenen
Hiç gelmeyen bir baba
Geride(Hozakpur'da)
Bir gelin,iki çocuk
Biri erkek,diğeri kız
Kız anneannem,
Erkek ise:
Annemin,
Benim,
Kızımın dayısı.

Ne aradın,
Ekmek mi?
Baht mı?
Kesin yazgın,
Vede son durağın
Ankara
Bir avuç toprağın,
Rahat uyu;
Annemin,benim,kızımın dayısı.

(Kasım-1999/MALATYA)