Hürri Yetime Şiiri - Halil Gürbüz

Herşeyden sıyrılıp gitmek, uzaklara hem de çok uzaklara...
Yakınacak bir yakınım yada bir tanıdığım kimsenin olmadığı...
Kimsenin bir-birine yakınmadığı, yanaşmadığı...
Kimsenin kanının emilmediği diyarlara...
Heybetli ağaçların gölgesine sığınmaya,
Bereketli toprakların mayınlanmadığı ve
Parsellenmediği bir yer varsa oraya koşmak istiyorum...
Belki göze aldığım herşeyi; neyim varsa, bilgi, deneyim, yazgı, çizgi...
Medeniyet çöplüklerine erkenden bırakmayı...
Ve kirletmedikleri bir yer kaldıysa oraya gitmek istiyorum...

Gidip ruhumu arındırmalı, zihnimi boşaltmalı,
Bedenimi yıpratmalı ve çevremi kirletmeliyim...
Ne de olsa gerçek pislikler içimizdeler...
Sinmişler belki pusuda ve hatta takipteler...

Ki temizleyebileceğimiz en iyi şey de kendimiz...

Hayvanlar gibi ve ormanlara kaçmalıyım...
Kanımı da suyumu da toprak emmeli yalnızca...
Doğal bir son bulmalıyım doğanın boş kucağında...
Doğal bir yaşam arıyorum, bulmuş değilim ölümü..!

Ömrüm eziyetle geçti zulm dolu yurdunuzda...

Sizi, size bırakıp kaygısız ya-bana gitmek istiyorum...