Hürrem Çetin Şiirleri - Şair Hürrem Çetin

Seni sevmek istiyorum
Annemsin gibi
Şefkatinde kendime inanarak.
Seni sevmek istiyorum
Dokunuşlarının yumuşaklığında
Yüreğime akıp

Söz ağızdan bir kez çıkmazmış
Söz ağızdan bir kez daha çıkarmış
Söz ağızdan sonlanmaya uçarmış.
Çıktığı ağızın yüzü olur
Masum bir güzelliğe, kezzap atıp kaçarmış.
Ne silinesi,ne ölünesi

İnsanlar geçiyor sokaktan,
Insanlar.. öyle ayıklar ki!
Bıkkınlıklar donup kalmış yüzlerinde,
Yüzleri, çıktıkları adresin ısı derecesinde.
Anlamsız devinimlerinin birinci perdesinde,
Evlerine gidiyorlar, kör kütük ayık.

Yaşam, koskoca bir mazi...
Unutulan, ölene dek hatırlanan sevmeler...
Bir düş alemiydi belki de gördüklerimiz,
Bir umut kırıntısıydı belki de hissetttiklerimiz.

Sorulmayan bir soru

Karaları giy üstüne çocuğum,
Annen öldü!
Alıştıra, alıştıra söylemedim,
Çünkü: annen de alıştırmadan öldü.

Bir umutsuz sevda mıydı,

Olmayacak iş biliyorum
Mekanlarımız bile kesişmiyor
‘Asgari müşterekte’
Görüyorum.
Bir yanımız arası parşomen kağıdı
Bir yanımız şüpheyle göz süzer.

Bu talana dur demeli!
Cüzzamlı yalnızlığa,
Kendini çoğaltan öfkeye
Kendimi talana yani
Dur demeli!
Oyy gidi hayat ooy

Dayatacak bir hayatım yok kendime
İte kaka süreceğim bir yol bedenime.
Kabuslarım, sığmıyor düşlerime
Yazık bir zamana sarmış geceleri düşlerim
Her uykunun ardından
Düşük yaptırıyor beynime,

İnsanlar geçiyor sokaktan,
Insanlar.. öyle ayıklar ki!
Bıkkınlıklar donup kalmış yüzlerinde,
Yüzleri, çıktıkları adresin ısı derecesinde.
Anlamsız devinimlerinin ikinci perdesinde,
Evlerine gidiyorlar, kör kütük ayık.

Kadın gibi yaşamak;
Her taşın altına elini sokmaktır,
Her taşın altından hayatı çıkarmaktır.

Gizemli bir yakamozken gözleri,
Depresif ‘gel-git’ lerde