Artık gönül yaram olmayacaksın!
Şiir yazacağım... kağıt yerine;
Yüzüne, gözüne, tüm bedenine.
Görünmez olacak tırnağın bile.
Öfkemle bileyip kalemlerimi...
Koşun evlerinize, kapatın kapıları
Yeni bir yalnızlık dalgası geliyor!
Gökyüzü karardı
Az sonra şimşek çakar
Ve sonra
Tanrım!
Yalnızlığı çoğaltıyoruz birbirimizde.
Tutsaklığımızın müsebbibi:
Beraberliği seçerken mutlu,
Artık bıkkın bedenlerimiz.
Kaçıp gitmek istiyoruz,
Olmuyor..
Cinnetim oldu sevdam
Öyle sevdim
Öyle sevdim ki onu;
Acısında boğulsun istedim.
Bir yumruk olsun hayat
Yüreğine otursun.
Çınarım üstüme devrildi.
Göz bebekleri kocamandı
Yüreğim delindi
Kocaman şeyler sağlam tutunmaz mı toprağa
Kökleri ihanet eder mi onlara
Hava sıkıntılı
Sana sevgimi sorgulardın hep
Bilirdin nasıl sevildiğini
‘Duymak istiyorum yine de’ derdin
Duymak istediklerin hiç bitmedi ki!
Sokulurdun kedi gibi sıcacık
Yaşamın kopçaları tek tek atmaya başlar bazen...
Karanlık, açılan her kopçadan daha çok çöker
Uzunluğundan uzun bir yolda
İsyanına gülersin, dudakların çözülerek.
Mümkün değil gitmek
Mümkün değil kalmak
Bir anlamı olmalı
Uzak memleketlerden kalkıp bana gelmenin.
Gece sabaha dönerken dudaklarım dudaklarında
Henüz AN’ın içindeyiz hissetmenin.
Omuzumu öperken, cenin olarak dönmemin dünyaya
En acıttığın zamanda, yumuşacık olabilmenin,
Sırası mıydı şimdi beni sevmenin!
Tam da bir yol kestirmişken gözüme,
Tam da kıracakken kendimi sağa,
Kaygıları falan sollamış
Nereye kadar gidiyorsa
Oraya varacakken.
Sanki birden kanmak vardı,
Sanki birden azalmak.
Bakacağın yeri iyi bilmek, gözlerini körlemek...
Sevmekti sanki, nefret etmekti.
Koşarken düşmek, kanarken ağlamamak...
Sanki biraz yaşamdı, sanki daha ölmekti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!