Hürmeti Sirrina Şiiri - Seyfi Karaca

Kendine sığınan sürgünleri gezip dolaşmaya çıkmış rüzgarlar gibi
Yaraya vurdukça azan kamçıların sesini ve gölgesini
Bazan yaşadığı konuştuğu çağırdığı yerin mesken mahalindeyken
Tam kapısı poyraz eşiği kardelen penceresi bahar
Açık aralıkların gökyüzüne ve toprağa bağrını çözüp iz sürdüğü
Fermansız delisine divane ororalardan birbyerden
Tam sana dokunarak geze söylene duyduğun şeyleri yazmaya kalem sarmışsan
Be bileyim işte mesela,
Tarla başı engir bağı tren garı dere boyu,
.. ırmak bucağı kasaba yokuşu orman yolu gibi
Sesler sazlar kuşlar veya yağmurlar silsilesi gibi
Tam harf dizip duyar düşünüre dalmış derin salmışken
Şimendifer veya başka sebep ara verir çıkarsın müsaadenle diyerek
Bağrın gönlün şiir uçurup kalem kağıt arandığın durumdan
Neden sonra yeniden dersin,
Kaldığın koptuğun ara yerine ilişip girmek için duygu karar
His yorar
Eler süzer ve eşer yorar deşersin kalbinin kökünü
Zihninin dibini
Gönlünün tozunu tarlasını toprağını eker biçer,
Ekler çıkarır,
Ağdırır dönderirsinde orda durduğun göçtüğün dünyayı kainatı
Dağılmış bozulmuşmuş bir sonsuzluğu yapıp yerine getirmekten daha zordur
Heceleye geceleye alfabe komaz
Aynısını asla bir daha ne yapsan da ne kaçırdığın yol ucundan
Ne gidince geri dönüşü eski yerinde olmayan
yurdu diyarına
Söz yazı hatır sevgi saygı saz sanat neyse
Huzuru nizamından kopup çıkınca yüreğindekini söküp
Söylemeye başlanan şiirin ucu bucağı da öyle sıırına hikmettir
Arasan uğunsan bile giden kayıp hayatı dönen çıra gibidir
Aklından fikrinde kalbini tutuşturup bakmadık yer bırakmamaya
Döner ağar yitiğini yerinde geze yorula kendine dönerek
Yenisine çağıran kıvılcıma kalem yontar şiir heceler
Yürekten kanayan aşk hasbıhalleri kurar güdersin

Nisan / 21