Hür Baylar Sürüsü

Sefalet, saltanat kurmuş gözlerinin ardında,
Çıkıp gidersin bir sabah, tek çivi kalmaz toprağında,
Düşünce, parmaklarını birer zincir gibi sarar.
Kendini bulmak, fbaşka her şeyin parçası olmak,
Bir dost, düşman kurşunuyla, çürümek hürriyetidir.

Zincire vurulmuş toprakta yürürken,
Anlatırsın bir zamanlar bakıldığın yolda,
Hayatın, yudum yudum boş bir kadeh gibi,
Hep o içten yanmalı matem parmak uçlarında,
Yüreği mühürlenmiş insanın, geçim hürriyetidir!

Başını, bedenini değil, bir tek oğulları sallandırırlar.
Köleliğin üstüne yedek parça takıp,
Ve sabahları torbaların altındaki griyi çekip,
Günahını nehir gibi biriktiren naziler gibi,
Kula kulluk kabullenmek, yıkılmak hürriyetidir!

Selvi adıyla, gülün yaprağında bile yerin yoktur,
Ama bu, var olma başka bir mesele!
Belki de yalnızca bir çeyrek saatlik silüet,
Kaderini haksız komiteye idamlığa satarken,
Karar verilir; hapise girersin, mahkumluk hürriyetidir.

Gözlerinin açılıp kapandığı her saniye,
Nefreti temizleyen bir duş almadığın sürece,
Kendi kalbinin coğrafyasına savaş hududu çekerler.
Yalnız kazananın, kaybeden olmadığı çirkinlik içinde.
Makam onun, emir senin! ötekilleştirme hürriyetidir!

Hızla karışan gövdelerle,
Tek aydın kalmak.
Hürriyetin köleye dönüşen cüsseleri,
Beklenmedik,
Hep bildiğimizi okumuş, hür baylar sürüsü.