Hünkar Dergahı Şiiri - Sadık Kocabaş

HÜNKÂR EŞİĞİ
Sevda ateşine yandım yanalı,
Gel dersin de gelmez miyim Hünkârım?
Aşkın kapısına kondu konalı,
Gül dersin de gülmez miyim Hünkârım?

Yalan dünyada hiç murat almadım,
Senden başka hiçbir kapı çalmadım,
Gönül sarayında huzur bulmadım,
Kal dersin de kalmaz mıyım Hünkârım?

Gönül rehberimdir, yolumdur Ali,
Cümle canlar senin sevginle deli,
Ulu dergâhında gerçek bir veli,
Bil dersin de bilmez miyim Hünkârım?

Hakikat bahrine dalıp giderken,
Bul dersin de bulmaz mıyım Hünkârım?
Benliğimden geçip veda ederken,
Sil dersin de silmez miyim Hünkârım?

Gönül gözü ile baktım cihana,
Can feda eylerim ulu canana,
Şevk ile sarılıp yüce divana,
Yol dersin de yolmaz mıyım Hünkârım?

Arı olup dost bağında gezerim,
Aşk mürekkebiyle destan yazarım,
Nefsimin başını burda ezerim,
Kul dersin de kulmaz mıyım Hünkârım?

Kalemsiz Şair’im vardım yanına,
Dertli gönlüm daldım ulu şanına,
Kurban olayım ben senin canına,
Öl dersin de ölmez miyim Hünkârım?