Humar gözlere Şiiri - Mehmet Veysel Müjdeci

Kördüğüm ol bu bedene çağırırsam gel
Sensiz tutunacak dal bulamasamda
Gönül çevren duvar olsa sevginde engel
Seni bilmekte güzel ben olmasamda

Geçtiğim sokakların her bir köşesi
Yağmur damlaları bahar sen kokar
Bir sen varsın bende benden ötesi
Bir seni ben çalardım bir de radyolar

Gece bana Şahid sana da sabah
Diz çöksün ay, yıldız seni dinlesin
Kölen olmaya razıyım sensen padişah
Yazacağın ferman benden canım istesin

Gönlümün göz perdesi sana bulanık
Rüzgar vurur pencereme bakamıyorum
Bana düşen köleliktir sana sultanlık
Gözündeki yaş suyundan tadamıyorum

Özlem desem yetmiyor ki nasıl ihtiyaç
Alsam elime kalemi tarif edemem
Bir seni istiyorum ki bir sana muhtaç
Canımı canına versem yine yetemem