Hülyalar,rüyalar,düşler
Hepside aynı anılar
Hepside sadece anlık
Boğmaya çalışırken ruhu koyu karanlık
Hani gelmiştin ya o gün hülyama
Bambaşka bir bahardı günümüz
Zambakların arasında koşuşuyorduk
Güllerden alıyorduk birer ikişer
O koyu karanlığın içinde
Nereden buluyorduk parlak güneşi
Nehirler çağlıyordu delicesine
Koşuşuyorduk erecekmişçesine maziye
Sarmaş dolaştık birbirimizle
Hiç ayrılmayacakmışcasına
Bir bilsen ne kadar mutluydum o gece
İlk defa umutluydum hayattan
Buseler alıyordum al leblerinden
Nasihat dinliyordum aşk pirlerinden
Ne kadar da ızdırap çekmişlerdi
Sanki eşk akıyordu tenlerinden
Sen ve ben dalmıştık hülyalara
Doyamıyorduk aldatan rüyalara
Ayırdı aniden zalim aydınlık
İstemez miydik devam etsin karanlık
Karanlıklar bana bazan hayal bazan serap
Bazan yalnızım çölde bitkin ve harap
Kendimi unutmuş da hep sana koşuyorum
Yine mi ayrılık kahroluyorum
15.2.1984 SİVAS
Arslan YılmazKayıt Tarihi : 11.6.2010 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!