Hülyalarda Şiiri - Caner Gümüş

Yağmur yağıyor, gürüldüyor semalar.
Her şey akıp gidiyor,
zamanı kıskanırcasına
Bense ıslanıyorum,
Yavaş yavaş,ahmakçasına.!
Neyi bekliyorum hala,
Sanki geçen bunca zaman bir gün,
Geri gelecekmişçesine.

Susuyorum hep,
Daha sonra yıkıp tabuları ansızın,
Çığlık çığlığa bağıracakmışçasına.
Başkasına ait kurumuş bu elleri,
Yağmurlara uzatıyorum,
Filizlenip de yeşerecekmişçesine.
Bakıyorum ulu orta kendime,
Ama görünmüyorum,
Sanki yokmuşum,gitmişim.
Sanki kaf dağlarına saklanmışım,
Beklide bir nefes kadar yakın,
Ya da ufuklar kadar uzağım,
Kendime,herkese,sana.
Aynalara soruyorum,
Neredeyim ben diye;
Yansıttıkları ben, ben değilim…
Bir gün,
Avuçlarımda bir tutam ıhlamur ile,
Çıkıp geleceğim kendime doğru,
Bir kış vakti…
Bensiz geçen onca soğuk kışı da,
Isıtacağım.

Belki de çok geç olacak,
Ya da çok erken,
Belki de burada olacağım,
Son yağmur tanesi de,
Düşerken.