Hülya Karaca Şiirleri - Şair Hülya Karaca

Karanlık zifiri bir karanlıkta yürüyorum
Doğrular yok olmuş
Yalanlar dans ediyor
Yüreğim sende mi ihanetçisin?
Gözlerim kaçacak mıydın benden?
Dudaklarım etme eyleme!

Gecenin bin ahenginde yavaş, muttasıl,
Çekiyor bendimi çıkarsız çarmıhım.
Dinmeyen acılarla tüketmişim dergahı,
Ben nerede, bendim nerede?

Sanardım ki unutunca duymayacaktım acı,

Dünya duysun boncuk gözlüm
Seviyorum inan seni
Seven neye katlanmaz
Katlanırım açlığa
Katlanırım dayağa
Ama katlanamam ayrılığa

Renkler dağınık dağınık
Mor mu bu yoksa pembe mi?

Hülyalar bulanmış
Gelinlik mi bu yoksa kefen mi?

Güneş gibi doğan karanlık
Ay gibi bulutlar arkasına saklanan insanlık
Basamak, basamak çıktığım hayat,
Sayfa, sayfa doldurduğum günahlarım
İnsanlara isyanım! ..

Baba sevgisi içimde körüklenen bir ateş
Kızım yavrum sözcüklerini duyamamanın özlemi
Yanındayken bile bir yabancı gibi olmak
'Hoşgeldin güle güle' sözcükleriyle avunmak
Babalar gününde ise öpmek istediğin elleri bulamamak

Hasret bir korku içimde
Gidiyorum diyecek
Döneceğim diyecek
Ama dönmeyecek

Hasret bir korku içimde

---- Annem'e ---

Annem her derdimin ilacı sensin
Bir nefeste gel ki ıstırap dinsin
Ve bu gönlüm coşsun, hasreti yensin
Yüzün neden gülmüyor ki, anacım.

İhanet gözlerimden yaş gibi akarken
Yalan sözler zehir misali geçiyor boğazımdan
Zifiri karanlıklar içinde kaybola zihnim
Düşünmek bile bir azab bendime

İhanet yüreğime saplanan hançerler gibi

Yalnızlık mıdır beni sana iten?
Geceler boyu kahreden
Sevgiden uzak bir şekilde
Yaşamaya mahkum eden
Ölmeden ölümü getiren