Bende kalmadı benimle yitirdiklerin
Her birini sensiz yağan yağmurlara verdim.
Bende kalmadı eski ben;
Sensizlikte yitip gittim.
Şimdi sensiz geçen zamanı tadıyorum.
Korkmaksa sensizlik, hücrelerim titrerken bir veda öpücüğü
Hoşçakaldan sonra hoşgeldin tadında…
Merhaba diyorum seninle gelen hayata
Merhaba hüzne ve gözyaşına…
Merhaba filizlenen coşkuya, umuda
Bir adım daha atmaksa seninle olmak
Küskünlüğüm şansın olsun
Acılarla yüzleştirmesin seni
Çöz boynundaki ilmeği
Nefes alamazken hayat olsun
Benden sana kalanlar…
Gökyüzü ağlıyor
Ben seni düşünüyorum, gökyüzü ağlıyor…
Elimi uzatıyorum karanlığa
Ellerim titriyor…
Umutla açıyorum kollarımı
Körpe bakışlar karanlıklarda yitiyor
Ne olursa olsun sev dedi gönül,
Aldırma gecenin soğuğuna
Üşütmesin seni gerçekler
Bir yalansa eğer sevdiğin
Ve inanmak güç veriyorsa sana
O zaman sarıl yalanına…
Kaybetmeye değer bulduklarımız ve
Yitirmekten korktuklarımızla bütünleşen
Hayatın döngüsü...
Tükenmiş umut teknesinde hazırladım
Sınırsız sevda hamurunu
İçine bir tutam hüzün
Bir tutam da hasret koydum.
Kesilen hatırlanışlara serzenişler ekledim.
Göz kararı özlemle üzerini süsledim
Bir düş bahçesindeyim
Burada çiçekler alev kırmızı
Her bir çiçek gönlümün hırsızı
Bitmeyen alevler yanar düş bahçesinde
Hepsi düşlerin çıkmazı…
Bir masaldın sen, sevdalılara anlatılan
Her kalpte bir tutam tükenmişlikle yaşanan
Bir masaldın sen,
Kahramanı olmayan
Her rengin ebruliydi ve
Solgun renklerdendi gökkuşağın
Kolay değildi doğruyu bilirken yalana koşmak
Ve tükenen umut teknesini riya ile doldurmak
Kumdan kaleler yaptım yaşamak için
Dalgalar vururken bedenime
Direndim korkuyla savaşmak için
Hücreler ördüm buzdan kaleler üstüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!