Hülya Şiiri - Ali Yılmaz

Adı Hülya...
Yüreği umuda yolculukta hüzün kokan çiçek
Kalbi bir sevdanın bekçisi
Ve bir aşkın dokunulmamış tek yeri
Adı Hülya...
Ellerimin kelepçesi
Prangası vurgun yemiş kalbimin

Mevsimlerden bir güz dönümüydü
Hava yağmurlu gözlerse buğuluydu
Gönüllerde bir sevdanın ayak izleri vardı
Birde Hülya vardı,rüyalara inat
Hülya idi; vuslatı bitmeyen bir gül
Hülya idi; düşlere düşen kor alev
Hülya idi; çaresizliğin tek çaresi
Onunla değişti tüm hayaller bir rüzgarın ardında
Artık kara değildi ekimler eskisi gibi
Sis çökmüyordu geceleri kente
Ay bir başka parlıyordu güneşe inat
Ve bir aşkın sesleri yankılanıyordu kulaklarda
Anlatamam
Türkülerimi yakıyorsun Hülya
Vuslatım oluyorsun, her gece düşlerim
Beni hep mat ediyorsun bu sevdada
Seni büyütüyorsun içimde çıban misali
Her an batan,her an acıtan

Ama bilmem ben ne zaman biter bu cefa
Ve hep tarumar oldu gül ile bülbül HÜLYA...