ihanet pusudaydı
baskın yedim puslu bir gecede
içimde aldanmışlığın tarifsiz acısı
boşa adanmışlığın ağır kahrı
bir arpa boyu yol gitmemişliğin
şaşkınlığı var üzerimde
artık kayıp bir kimlik gibi
yitirdim hükmümü
bunca yıl kanayan tırnaklarımla
ruhumun en kimsesiz yerinde
mezarımı kazmışım
ağlayanım yokmuş gördüm
oturup bir köşeye
yetim gözyaşları döktüm kendime
yas tutanım yokmuş
karalar bağladım çamurlar çaldım yüzüme
bir ömür yalnızlık biriktirmişim
tüm o kalabalıkların içinde
her gelenin bir çivi çaktığı
tabut kasveti var üzerimde...
Kayıt Tarihi : 11.7.2023 00:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kafam çok dağınık bu aralar. En kısa zamanda toparlayıp tekrar okumaya geleceğim seni.
Sayın şair; yüreğinize sağlık. Nadir keşfedilen bir kalemsiniz. İlk izlenimim bu. Tekrar gelince daha derin analizler ile az bi rahatsızlık veririm. Şiir içerim en tazesinden belki... Ama demli bir kalem belli ki...
Tebrikler... Saygılar
TÜM YORUMLAR (1)