Hükümlü Gözyaşları

Ağlamak istiyorum doyasıya,
Yıllardır biriktirdim fırtınaları.
Dokun gözlerimin kenarına, ne olur!
Bırak! Salayım kollarımı denize,
Belki o kadar çaresiz değilimdir.
Belli olmaz! Belki bir sele dönüşürüm,
Belki bir dalın yaprağına,
Yada dağ başındaki kara buluta

Yargılayıp bütün göz yaşlarımı,
Giydirip en ağır hükümleri,
Bırakmak için kalbinin derinliğine,
Kutsal bir an bekliyorum.
Dokun gözlerimin kenarına, ne olur!