Hudutsuz kırılmalar Şiiri - İlyas Kaplan

önümde uzanan zengin bir kaosun çocuğuna gebeyim
ölümü tatmakta soğuk nefesler
buna rağmen keşmekeş bir düzensizlik
ne var ne yok içine çeker sonsuzluğu
Ha doğdu ha doğacak
her kara deliğinde istiflenmiş soysuz düşünceler

savaş rüzgarları eser çoğu kere çoğu yerinde
çelimsiz bedenimden bir öksürük taburu boşalır
hemen ardından bir kuvvetli soluk ordusu daha
her ne oluyorsa umurumda bile değil
göğüslerin dayanamayacağı kadar zalim bir ifrit
bir oraya bir buraya koşuşturup durur

sabah ezanının o ulvi tınısıyla
çoğu kere apansız uyanırım
hem de en tatlı yerinden uykunun
bencil egoların istilasında isteklerim
kalp sancılarım bile ıssız bir vadide yürümekte
zihnimin uçurumlarında hudutsuz kırılmalar
kaos doğururum dağ soğuğu adında
yılın üç yüz altmış beş günü

en kaotik kasırgaların gazabıdır hercümerç duygularım
düşlerimle boğuşurum kiminle boğuştuğumu tam bilmeden
kim kazanır kim kaybeder hiç önemli değil
yıkılışların sürekliliği değişmeyen tek şey
adeta ateşler yağar cehennemi bir semanın bulutlarından
kısaca bir kaostur tüm yaşadıklarım
hem de koca bir kaos

redfer