Hudayinabitin Hazzı Şiiri - Dilan Aydın

Bir dem çeker gecelerden usulca sessizliğim
Kaç yol keder içinde ve bilakis memnun
Sokak sokak köşe köşe yoklar seni ellerim
Kirli duvarları kilisenin
Çan olur yoksullara sevincim ve ekmek olur
Sokakta dilenen sabisiyle kadınıma
Bir kez daha doğurmalıyım ışığı
Çarpık ve namussuz eril bedenimden
Çünkü en çok o hak etti sevilmeyi bilirim
Bir fahişe gibi pis adamların altına yattı
Dikti yamalarını devlet büyüklerinin
Ve kuşkusuz çok yalan söyledi kendine
İşte hazır tüm çıplaklığıyla iri göğüsleri
Kaç kere düşük yapmış rahmi yorgun
Kaç gece onu huzurdan etmiş yatağı yoksun
Kokusuna ve çığlıklarına bir bebeğin
Ellerini yalnız kuytularda kaldırır duaya ve haykırır
İçine gireceğim
her evin ve her zihinin
Napolyon olup tacımı giyeceğim
Ve çok küfredeceğim faşist erginlere
Onların da etini yiyeceğim
Öfke kustuğum her şeyi parçalara ayırıp
Öyle geçireceğim tek tek kalbimin kapısından
Ve eğiteceğim her gün ve her dakika
Öğrenmemeyi öğrenmiş bu fıtrata
Bir asır daha doğup
Seni tahtından yine men edeceğim
aşka-