Hücremde tutsak Şiiri - Poyraz Can

Zindan gibi çöktü gece,
Demirden uykular indi gözlerime.
Yıldızsız göklerden bakıyor ölüm,
Ve ben hâlâ
Bir çift ela gözün düşündeyim.

Kırık dökük sevdalardan geçtim
Sırtımda tabut gibi yük
Ve isyan gibi bir türkü
Tutup tuttum içime
Kavuşmak diye bir suç var ya hani,
Ben en çok onu işledim.

Zıpkın gibi delikanlıydım
İçim dağ, dışım kavga
Bir şehir kadar yandım,
Bir memleket kadar sustum.
Çünkü ben,
Özgürlüğün yasaklandığı sokaklarda büyüdüm.

Karanlık dostum oldu,
Taş duvar yoldaş…
Kuş uçmaz gecelerde
Bir annenin sesi gelir rüyama:
“Üşüdün mü oğlum,
Dizini mi kanattılar yine?”

Ah anacığım…
Ellerim bağlı, gözlerim açık,
Zamanı çiğneyerek sayıyorum
Gün değil,
Cehennem büyüyor içimde.

Bir mektubun kenarında kaldı gülüşün,
Üç damla gözyaşını sakladım cebimde
İdamlıklar gibi bekliyorum
Bir umut gelir belki
Bir çiçek,
Bir şiir,
Ya da sen.

Ve her gece
Demir parmaklıklara tutunup
Göğe bakıyorum
Hâlâ yıldızlar var mı diye
Ve hâlâ adın düşüyor dudağıma
Sanki seslensem,
Kırılır tüm zincirler.

Ben mahkûmum be yar…
Bir yaraya mahkûm,
Bir vatana hasret
Ve senin yokluğuna
Müebbet…

Ve sabah olmuyor buralarda
Güneş utançla doğuyor içeri
Bir gardiyanın ayak sesiyle uyanıyor hücre,
Bir cigara kokusuyla susuyor duvar.
Zamanın bile utanarak geçtiği bir yerdeyim
Ne saat işliyor
Ne de içimdeki umut.

Sevdaya dair ne varsa yasak burada,
Şiir bile arama kararıyla okunuyor
Ve her mısrada sen varsın
Kanunlara aykırı,
Ama kalbime meşru…

Demir yastıkta yatıyorum her gece
Ranzamda bir isyan büyütüyorum
Gökyüzüne dar gelen
Bir sevdasın sen
Sana kavuşmak,
Bütün suçlarımı aklıyor içimde.

Dışarıda ne var şimdi?
İstanbul hâlâ martılara mı ağlar?
Yoksa balıkçılar da unuttu mu
Hangi rüzgâr hangi limanı terk etti?
Ben,
Bir tek senin gözlerinde sığınak buldum
Bir tek senin adını
Sayıklar gibi yaşadım.

Ve bir gün…
Bir gün bu parmaklıkların dili olsa
Anlatır seni nasıl beklediğimi
Hücremde tutsak bir gül gibi
Ve eğer ben buradan sağ çıkarsam
Bil ki…
En çok senin için yaşadım.