Hücremde tutsak Şiiri - Poyraz Can

Zindan gibi çöktü gece,
Demirden uykular indi gözlerime.
Yıldızsız göklerden bakıyor ölüm,
Ve ben hâlâ
Bir çift kara gözün düşündeyim.

Kırık dökük sevdalardan geçtim
Sırtımda tabut gibi yük
Ve isyan gibi bir türkü
Kavuşmak diye bir suç var ya hani,
Ben en çok onu işledim.

İçim dağ, dışım kavga
Bir şehir kadar yandım,
Bir memleket kadar sustum.
Çünkü ben,
Özgürlüğün yasaklandığı sokaklarda büyüdüm.

Karanlık dostum oldu,
Taş duvar yoldaş…
Kuş uçmaz gecelerde,
Ellerim bağlı, gözlerim açık,
Zamanı çiğneyerek sayıyorum
Gün değil,
Cehennem büyüyor içimde.

Bir mektubun kenarında kaldı gülüşün,
Üç damla gözyaşını sakladım cebimde
İdamlıklar gibi bekliyorum
Bir umut gelir belki
Bir çiçek,
Bir şiir,
Bir gülüş,
Ya da sen.

Ve her gece
Demir parmaklıklara tutunup
Göğe bakıyorum
Hâlâ yıldızlar var mı diye
Ve hâlâ adın düşüyor dudağıma
Sanki seslensem,
Kırılır tüm zincirler.

Ben mahkûmum be yar…
Bir yaraya mahkûm,
Bir sana mahkum,
Bir vatana hasret
Ve senin yokluğuna
Müebbet…

Sabah olmuyor buralarda
Güneş utançla doğuyor içeri
Bir gardiyanın ayak sesiyle uyanıyor hücre,
Bir cigara kokusuyla susuyor duvar.
Zamanın bile utanarak geçtiği bir yerdeyim
Ne saat işliyor
Ne de içimdeki umut.

Sevdaya dair ne varsa yasak burada,
Şiirler bile arama kararıyla okunuyor
Ve her mısrada sen varsın
Kanunlara aykırı,
Ama kalbime meşru…

Demir yastıkta yatıyorum her gece
Ranzamda bir isyan büyütüyorum
Gökyüzüne dar gelen
Bir sevdasın sen
Sana kavuşmak,
Bütün suçlarımı aklıyor içimde.

Dışarıda ne var şimdi?
Memleketimde ki kuşlar yuvamısız mı yine?
Ben,
Bir tek senin gözlerinde sığınak buldum
Bir tek senin adını
Sayıklar gibi yaşadım.

Ve bir gün…
Bir gün bu parmaklıkların dili olsa
Anlatır seni nasıl beklediğimi
Hücremde tutsak bir gül gibi
Şimdi;
Kuşlara selam söyle üzülmesinler ve
Bil ki… ben
En çok senin için yaşadım.

ÖNERİ FON :Al ömrümü fon müziği