Hücre Şiiri - Cemil Mor

HÜCRE

Hücredeyim; daracık, kör karanlık hücrede.
Bedenim isyanlarda, ruhum ise secdede.
Tek bir ışık kaynağım; hem gündüz hem gecede:
Hücre dışından yanan tavandaki ampulüm.
O küçük sarı ışık, zindana tahammülüm!

Duvar nemli, zemin taş, burnumda küf kokusu.
Yerde paslı bir tepsi; biraz ekmek, biraz su.
İtikadım olmasa, bir de Allah korkusu;
Nasıl derdim kendime: Dayan yüreğim, dayan.
Bir baban yok mu senin ey insafsız gardiyan?

Acı ve de yorgunluk, tükenmiş bir haldeyim.
Rüya gerçek arası, hayal âlemindeyim…
Ve aleyküm esselam, nerde kaldın meleğim?
Kaç vakitten beridir gözlüyorum yolunu.
Sevgiliye kavuştur bu günahkâr kulunu!

Sizin olsun cesedim, ruhum artık firarî.
Çürümeden, kokmadan naaşımı verin bari!
Size söz veriyorum; hem vallahi, billahi:
Kıyam günü, hesapta; ellerim yakanızda.
Tüm şeytanlarınızla karşıma çıksanız da…