Hücre Şiiri - Ömer Gençoğlu

Gece soğuk,
Tek kişilik hücremdeyim yine.
Ranzadan ayrılmış iki somya, iki yatak,
İki de battaniye var derdime ortak.
Ve bir masa, iki sandalye daha.

Nekadar iki kişilik görünse de odam,
Yok, ne soğukta üstümü örten,
Ne sıcakta terimi silen.
Ve dahası, hastayken bir tas su veren.
İşte, tek kişilik hücremdeyim yine.

Pencerem, ressamın tualleri gibi,
En altta kahverengi toprak,
Üzerinde ardıç, meşe, çam ağaçları.
Arkasında yarı ışık, yarı gölge koca bir dağ,
Ve sonrası masmavi gökyüzü.

Gece karanlık, ıssız ve sessiz.
Herşey düğümleniyor boğazıma, kalıyorum nefessiz.
Ve birtanem, tabii ki sensiz.
Tek çarem dolabımdaki bazen yarı, bazen dolu şişeler,
İçtikçe buğulanıyor gözlerim.
İşte, tek kişilik hücremdeyim yine...

Ömer GENÇOĞLU, 23.09.2006, Ermenek/KARAMAN.