Yaşıyor sayılmam
İçerimde sadece akşamdan kalmışlığın
İğrenç bulantısı.
Her yer gözümde
Benden daha temiz
Bulunduğum durumdan olsa gerek,sanırım.
Yaşarken
Yaşıyor sayılmam.
Bir lütuf,
Yada teselli
Adını ne koyarsanız koyun.
Yaşamın anlamını hep dağ doruklarında sanırdım
Dünyanın sonunu bulmaya ant içmiş bir seyyah ıslığında.
İçerimdeki bana benzemeyen kusursuz ben
Hücrede benimle beraber.
Hücrede benimle beraber,
Beni ben yapan nice hücre!
Kayıt Tarihi : 29.9.2010 11:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sadık Uzun](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/29/hucre-38.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!