Hubuyar Sultan Şiiri - Veysel Şimşek

İnanmadı sana zamane kâfir,
Cemali güneş ay gözleri mühür,
Bir kaç gün fırında kaldı misafir,
Buz tuttu sakalı hubuyar sultan.

Bir kazandan bin orduyu doyurdu,
Tekmeledi dağı sular fışkırdı,
Yezit kâfir inanmazdı şaşırdı,
Dağları düzetti hubuyar sultan.

Şimdi yatar tekelinin dağında,
Şen bülbüller dertli öter bağında,
Kullara açılan dergah evinde,
Hep senden söz etti hubuyar sultan.

İnanmıyor bak kâfirin şerine,
Hubuyar sultanım girdi fırına,
Ateşte buz tuttu döndü yarına,
Yeziti şok etti hubuyar sultan.

Sana inanmayan delidir deli,
Susamış ölüme bekler eceli,
Kalbimin gönlümün solmayan gülü,
Gönlümü fet etti hubuyar sultan.

Gece gündüz hayalimde görürüm,
Sensin yüce rabbim sensin gururum,
Gün gelir kısmetse sana gelirim,
Ziyaretim sana hubuyar sultan.

Garip kulun veysel sana köleyim,
Canım kurban ben yoluna öleyim,
Muradım gözümde koyma dileğim.
Dertlere dermansın hubuyar sultan