Hubuyar Şiiri - Veysel Şimşek

İnanmadı bak kafirin zoruna,
Hubuyar Sultanım girdi fırına,
Buz tuttu sakalı döndü yarına,
Kafirin şerine güldü Hubuyar.

Bir tekmede taştan çıkardı suyu,
Bir kazanda doyurdu koca orduyu,
Horasandan gelir Pirimin soyu,
Yatar Tekelide kaldı Hubuyar.

Pirim seni unutmadım düşkünüm,
Ocağına kurban özü pişkinim,
Kurban sana sensiz olmaz hoş günüm,
Kalbimde solmayan güldür Hubuyar.

İnanmaz yezitler asır zamandır,
Tekeli dağları çayır,çimendir,
Hubuyar Sultanım benim dedemdir,
Çağırdığım yerde geldi Hubuyar.

Yarattı dünyayı yarattı bizi,
Buz etti ateşi ateşte közü,
Cemali güneş ay nurdandır yüzü,
Sır içinde sırdan geldi Hubuyar.

Hubuyar Sultanım derdime derman,
Yezit kafir yine okuyor ferman,
Halimiz nicedir kör kesmez tırpan,
Kafire kılıcı çaldı Hubuyar.

Hubuyar Sultanım niyazım sana,
Derdime dermansın bu garip cana,
Sensin ışık tutan cümle cihana,
Nur içinde nurdan geldi Hubuyar.

Karaya ak demem aklara kara,
Azgın nesil azgın derindir yara,
Doymaz kör nefisler hükümdar para,
Veysel der bize ne oldu Hubuyar.