Hubb-ül Nigâh-ı Sîyah Şiiri - Alimert De ...

Ah mâh-ı derûn, mihrab-ı can
Süzülür cennet lisanı dudaklarından
Ez-zühre-i gönlüm, sabahımı aydınlatan
Gözlerini açıp baksan aşktan

Alımlı revânın, bûs-ı lalin sîrabımı zülal eyler
Sim ten gonca fem, bibedel sen güzel
Pür eda ve pür cefa
Görmedim böyle dilruba

Badehu yevm seni beklerim
Beridir mü'ş-şu hangi gün
İbtida eder mi bendeki fasl-ı elem
Yahut ahlam-ı hubb her dem

Nedir o nüvaziş ya uruş yar
Bahr kurban ah zeytûn yar
Akmaz aşk gönlümden ki sönmez yar
Efsun-i na-zar, kalbime düşen bahar

Aşk bülbülü gibi gel düşme zarara
İstersen gel bitekellüf iken bile visal-i yâra
Gel, kül olmadan ben ateşte per-vâne sânâ
Meftûn ve mecnûnum sorma hâlimi bânâ

Nûr-u kâmerde yanar iki lebleb-i leb
Durmadan söndürelim ben sarhoş sen şarab