Hû Su Dan Rûy-ı to Şiiri - Gülsüm Baykara

Eski çağa ait gıcırdayan radyonun
Fısıltısı gibi olsa gerek,
Gecenin buğusuna düşen buluşun.
Kaşif Kolomb edası olsa gerek
Yahut mucit Tesla

Buluşun üzre bir hünerle başladı yolculuğum
Böylece sonlandı yalnızlığım
Meğer ağırlığı kalbimin keşifsizliktenmiş
Bir keşfe değer miş mişim
Bi le mem aşık Nesimi

Kalbimin ölçüsünden bir sıfır gerildi beton çarmıha
Ve olup olmayacağı ince çizgide salınıp duran hayalini
Kıvrığın ve mahmurluğuna temayül eden göz kapaklarınla süslüyorum
Müjganlarını hiç fark etmedim
Fark etsemde etmez fark
Ki zaten müjganlarını bir bir dikecek olurum
Kalbimden düşen ağırlığın olduğu her bir yere

Yalnızlığım keşfinle bulmadı son
Azalınca ruhaniyeti yorgunluğumun
Hafiflemiş oldu sonucunda aldığım çekiş
Ve verdiğim nefes nefis
Ve alıp verdiğim susuş
Sussuzluğun
Sussuzluğum
Sussuzluğumuz
Kalbimin biharını ve
Edası ile Ahmet Erhan’ın bir sözünü keşfine binaen
Uğurladım kalbinin çiçeğine

Senin çiçeği kalbinin
Tohumu bir eş’ar’e ait
Dedi usta kuşlar

Kuşlardan haber gelmez dedim
Evet dediler gelmez
Kuşlardan gelmez haber
Çünki özgürlüğü için çırpınmayı icraate döken başka bir canlı yoktur

Soyut bakıp ruhani ve yorgun düşünelim
Düşündüm ve sen
Kuşmuşsun meğer
Meğer gök seninmiş deniziyle beraber
Boğulmayı hüner edinmişsin

Sona doğru sevecen bir zahmetle
Kıvrığına dolanan hamemle
Arkadaş edasıyla,

Merhaba Canım…