Hû Şiiri - Mikâil Höke

Bir buz olsam da donsam
Allah deyip erisem
Çözülsem damla damla
Asl'a inkîlâb etsem.
 
Gönül köhne bir kandil
Hak aşkıyla parlatsam
Yağ da aşktır ateş aşk
Allah deyip de yaksam.
 
Emellerden sıyrılıp
Aşk dağına yürüsem
Bilekçemden kurtulup
Nefsi yerde sürüsem
 
Akıtsam yaşlarımı
Allah deyip inlesem
Hevesatı susturup
Aşk ezgisi dinlesem.
 
Vav harfinde kıvrılıp
Eğilsem de bükülsem
Aşk odunda yoğrulup
Elif ile dikilsem
 
Yalnız O'na kavuşup
Onda bulsam vuslatı
Yalanlardan göz yumup
Görsem gerçek hilkati
 
Aşkın ile Mecnunum
Leyla! yüzünü görsem
Masivâdan yorgunum
Allah deyip de ölsem.