Hozan Kervan Şiiri - Seyfi Karaca

Bir sureti seyyahtir
Her cemrede diken rengine dökülüp damlayan
Batar da
Cikar da
Sizlar yanar, nerden kavrasan tutsan tutussan
Bir ekmek su yövmiyesidir kovanina belki döner belki hic
Arilar karincalar gibi evden bacalari tüten fabrikalara
Dagin ucuna
Yerin dibine
Madene..
Demiri kömürü aliminyumu nikeli celigi
Simsicak odalara sobasini kurup
Kaloriferi ve cirasi yansin diye
Portakal birkac kilo belki, tuz seker yag pirasa
Yoksulunu avutmanin yagmurdan önceki sis ve ciy tanelerinin
Demlenmeye konulmuslugunu süzüp damitarak
Bütün yalan yanlislardan sag kalmaya
Dümdüz beyaz ve seyri solgun karanliklari bembeyaz düslerle süsleyen
Bilir bilmezin cardaginda kapanina düserek yollu yolsuzun
Her sokak bir baskasinin icinde labirent döner
Her vardiya yorgun bezgin insandan
Birbaska insana sabahi bilinmez yoksul ikramiyeler devreder
El degmemis yalnizliklara
Tugla üstünde tüten dumanlar gibi
Martilarin her vapur saatini herkesten daha iyi bildigi
Rüzgarin kulaklarini cinlatarak semti ugramamis issizlikra
Ve harmanlari üstüne kar yagan ufkun en tanidik poyraz yerinden
En kuytu ve derin hoyratlariyla bitisip bulusarak
Otobüs garindan,
Varostan,
Dagdan dereden yazidan meradan
Bütün sazlar ve sesleriyle beraber toplanip biriktigi yerden
Esti savustu iste yel yagmur, paydos oldu yine
Geldi gecti bile hozan kervan

Ocak / 22