Hoyrat zaman Şiiri - Sami Yalçınkaya

Kış biter bahar gelir mi?
Yine tomurcuk verir mi badem ağacı?
Çocuklar misket oynayıp;
Üstleri çamura bulanmış dönerler mi eve?
Toprak yaşam kokar mı can verir mi üzerine serpilene?
Güneş her gün doğup akşam batacak mı?
Bir gün sahnenin perdeleri inmez mi?
Alışkanlık mı bizi kör ve sağır eden,
Zaman, her şeyi eskiten ve tüketen
Hoyrat doymak bilmeyen bir ejder mi?
Aşk geçici olanı sonsuza çevirir mi?
Kalpten kalbe bir yol bulup kanayan ve parçalanan
Yalnız kalpleri onarır mı?
Aşk sabah nöbetine diker mi geceyi?
Gece karanlık,sancılar kesik kesik, uyutmuyor,
Bu deli ruha saplanan kara delik.
Ay yok gökyüzü perçemini çekmiş,
Yıldızlar birbirine küsmüş
Aşkın mucizesini bekliyor semadaki ruhlar,
Firakın zincirini mutlak vuslat kırar.