Hoyrat sevdiğim Şiiri - Oktay Çekal

Hoyrat sevdiğim…

Karanlıklar kayboldu, esiyor rüzgâr,
Bilmediğim zamanlarda, geçiyor vakit,
O zamana ait değil yüreğim, kayıp bir gün,
Geceden çıktı; halsizliğin doruklarında, yorgun beden…

Koşamıyorum kötürüm oldum,
Islak tenimde, vurgundur hayat,
Terledim soğuğun, kaynar ateşinde,
Kara kül gibi, uçan ruhumda hicran…

Tenimde hasretin, açan gonca gülü,
Gözlerimde simsiyah, uzakların gecesi,
Gizliyor varlığını, görünmez gibi,
Yalnızlığın kuytusunda, sensizliği soluyorum…

Nefesimde sen varsın, ciğerime çektiğim,
Ölümün acısı gibi, yakan kor oldun,
Duygularım yalnız, senden çok uzakta,
Uçurumda durmuş, süzülüyor umutlara…

Soluk bir yüz gibisin, gecede kaybolan,
Ay çıkmadan, yıldızları dolaşan,
Arkasına bakmadan, canımı kaçıran,
Bir yıkıntı içinde bırakan, hoyrat sevdiğim…

Oktay ÇEKAL
10.02.2011-22.03