Hoyrat Sevdalarda Üşümek

Yaşananların çaresizliği içinde
Sevdaya çağrılı gülüşken gözlerin
Sensizliğe ağıt alışkanlığına döndü gidişin
Maziyi arasa da şimdi biçare gönül
Bilinse de bir daha dönmeyeceğin gerçeği
Birkaç sevgi sözü ve de sıcacık buselerin
Hatıralar içinde tesellim oldu
Gelmeyeceğini bildiğim bu eylül tükenişlerinde bile
Kör gecelere aydınlığım olan
Ceylan gözlerine kilitlenmeyi
Ellerini muhabbetle sıkmayı
Ve tükenmek kaderi olan zaman diliminde
S eni evine bırakmayı özledim
Ne kadar dönülmez olsada gittiğin yollar
Ve umuduna sarıldığım
“belki bir gün …ler..” yarınlarında
Bırakılıp başlanan cığara misali
Sevgiyi bile bazen sitem sanıp
Anladığımızı bir türlü anlayamadığımız
Bir küsüp bir barışmaları özledim
Terk etmeyen sevdanı sardım da yüreğime
Kadir kıymet bilmez ellere düşeceğine
Hoyrat sevdalarda üşüyeceğine üzüldüm

Kaşif Kani ERTÜRK