Hoyrat Kaldım Şiiri - Mustafa Şimşek 1

HOYRAT KALDIM SENDE

Hoyrat kaldım, vakit durmuş zamanda
Sabret ölüm,bir yolcu daha gelir.
Güller solgun,düşer kara hazanda
Bülbül yitik, kanatsız uçar gelir.

Sevgi imiş gözlerde atan damar,
Hayat viran, varlığı acı şerbet.
Yokluk düşer,döner güneşi yamar
Bize ocak, yaman ellerde gurbet.

Bulut gelir,göz yaşlarımda seller
Bir tufandır senin bakışların yar.
Kadir-kıymet bilir mi uzak eller
Karlar düşünce gider yine bahar.

Gönlüm ağlar, bahçeler viran bağlar
İlmek ilmek dizim çözülür bağlar.
Salkım salkım çürür, dökülür bağlar,
Neden durmaz, hayat akar da çağlar.

Bir ben miyim, acı kadere yoldaş
Ardı sıra gider de yorgundur halim.
Ne ki güzel, çirkindir bana haldaş
Acı olsa, O’na bakar cemalim.

Güller oldum, acılara kül oldum
Yanar dedim, o’na korsuz kül oldum
Bilirim Hak! Şüphesiz bir kul oldum
O Çirkinin dergahında bin soldum…

Alperen’dim, pusatsız ere döndüm
Ben yanarım, çirkin sana yanarım
Düştü başım, tam yüreğinde söndüm
Halim nice, ben kendime yanarım…