Hoyrat Bir Islıkla Gelsem Sana

Suskun dilimin yırtık çığlıklarında vakitsiz bir dalga
Döngüyle tersine akan ırmakların göğsünde pranga
Kulaçladıkça yaşamı ateşler yanar yorgun avuçlarımda
Bir düşün resmine sokularak gitmek şimdi çok uzaklara

Renkler biriktirmiş bir kadın göğsünde, gönlünde tohumlar
Kaç zemheri geçti unutuluştan, nice rüzgâra direndi yağmurlar
Islandım kurşunlanmış bir şafakta, dilimden düşmedi şarkılar
Hoyrat bir ıslıkla gelsem sana, sönmeden yüreğimdeki yangınlar

Kaç Eylül devşirdim aşkta, suskun dilimin çarmıhında intizarlar
Umut küflü bir ekmekti kimi, sevdanın rotasında derin savaşlar
Dalga kendi sahiline küs, tenha mekânlarda unutulmuş sarhoşlar
Unuttum yürek sızılarımı nicedir, gözyaşlarımda hicranlı yansımalar

Hayal ile gerçeğin retinasından çıkamıyor düş, aşk tenimde karayel
Kendi anlamına yeniliyor ahir zaman, nili de mili de kucaklayan sel
Işıklar toplarım sevginin derin okyanuslarından, azaldı gözlerimde fer
Umut koydum son şiirimin de ismini, çok geç olmadan şehirlerime gel