Hoyrat Bakışlarda Bu Gözler...

Aşağılamadan...
Aşağılanmadan...
Varım demek saygın sevgide içime yapışan...
Giden de ağlar... Kalanda ağlar... Ben de ağlarım... İnanıyorum ki sen de ağlıyorsun...

Işığın karanlığı delmesi bu... Ruhun özgür hissedilmesi... Bir boşluktayım, Seni
arıyorum bu boşlukta... Boş boş... Boşu boşuna... Bir umut ya...
Kör kuyudan çıkacak bir ses değil ya bu...
Kör kuyuda olsam ne yazar...
Baht bu... Ama kader de denir... Oysa bu belki de kayboluş... Kaderde...
Böyle mi olsun istedik...Böyle mi olsun dedim yar...

Yüzümdeki çizgiler sendendir... Yar... Sendendir...
Avuçlarımdaki çizgiler kaderdendir, doğuştandır... Yar...
Ama...
Eskidiler be yar....

Hoyrat bakışlarda bu gözler...

Sadece hayat der yalana...
Akıp giden günlere...

Herşey boş kadere bağlanan,
boş bakışlar dolduruyor yüreği be yar...

Unutmak,
çam ağacının altından kozalak toplamak gibi belimi bükülüyor...

Bir düş denizi bu,
dalgalar puslugri,
bir kum sahili bu,
kum kalelerinin yıkıldığı...

Bir ben bu,
korkulu rüyalar gören...

Kenara köşeye atılmış bir aşk...
Kenara atılmış bir adam...
Aşka umarsız bakan bir kadın...
Ve
geçmişi ile bocalayan bir adam...
Varmış sanki yokmuş gibi bir yaşam...
Sadece içinde var kalmaya uğraş veren bir can... Ben...

Her şey birikmiş sanki bir yerde...
Yaşanmış hiç bir şey yok sanki...
Hepsi anılar mezarlığında...
Bir düş olsa görüntüsü kalır gözlerde...
Ben seni unutmak üzereyim yar...

Sana ne desem şimdi?

Bir maziydi unutuldu gitti desem olur mu ki?
Kor olmuş içimiz yine alevlendi...
Hoyratında bir bir bakışın,
içinde bu yaşam...