Hoyrat Şiiri - Osman Akçay

ilkçağı kapatıp ortaçağı başlattı
kavimler göç ederken.
sense nereye gitsem hep yanımda geldin
çünkü daima yüreğimde kaldın
tüm çağlarım boyunca

kavimler göç ederken
derebeylikler kuruldu her yerde
krallıklar yıkıldı.
sense hep bir kraliçe olarak devam ettin
kılcal damarlarımın içinde

asla maske takmadın
ben sürekli maskeler takarken herkese karşı.
taktığım maskelerin ardından
konuşurken
anlaşılamama diye bir sorunum olmadı asla.
sense sustuğumda bile
söyleyemediklerimi tek anlayandın

alacakaranlık eriyip koşarken
mezarın üzerinde
ayın görünmeye devam ettiğini fark edince
iyice anladım
yaşamda istediğim her şeyin sahte bir rüya olduğunu.
yine de sen
sadece sen
hayatımı tamamlıyorsun

sensiz bir dağ tepesi gibi çıplağım
sensiz kalabalıklar içinde yalnız
ve sensiz bir milyon özlem içerisindeyim.
nasıl çıkılır bu işin içinden
ayrıca suyun akış yönü sana bağlı iken

hiç mi yok
yağmur ve fırtınaların hatırası?
nasıl da unuttun
güneşe ve bakıma ihtiyacım olduğunu
bir çiçek gibi.
anımsamıyor musun birazcık
birlikte yaşanılan onca macerayı?
oysa biliyorsun
gülüşündü
bir pusula gibi yönümü bulduran

Osman Akçay