Hoyrat Şiiri - Mahmut Nacar

Geceme doğmuştu dolunay gibi.
Ilık bir rüzgârla akarak geçti.
Derken huysuzlandı doru tay gibi.
Gönlümün çitini yıkarak geçti.

Salındı gönlümün dal uçlarında.
Yürüdü saçımın al uçlarında.
Beni toz eyledi avuçlarında.
Hoyrat rüzgârlara dökerek geçti.

Hüznümün seyrinde kesik bir andı.
Yüreğim bu faslı müebbet sandı
O bir cânan idi, candan usandı
Sadrımı kor ile yakarak geçti.

Tenha gülistanda bir gülizardı
Kesif rayihası ruhumu sardı
Beni reyhan gibi daldan kopardı
Süs diye göğsüne takarak geçti

Gafil uykulardan bir lahza aydı
Sonra kanadını kalbime yaydı
Talih yıldızımdı, ansızın kaydı
Sadrımdan kalbimi çekerek geçti.

Hem işgüzar idi, hem de nadandı,
Nice hayallerim peşinde yandı,
Elleri bir hasım gibi uzandı,
Göğsüme hançeri sokarak geçti.

Hayalini bile hicrana katıp
Ufkumdan kayboldu kahkaha atıp
Sonra öfke ile kaşını çatıp
Görmüyormuş gibi bakarak geçti.