Hoyrat Şiiri - Engin Güler

1-
sulara vurdum sesimi
kırılırken gölgenin nefesi
havalandı keklikler kuşatılmış tepelerde
inin inim inlerken küle çalan sabah
kavlanmış bakışları ücra bir resimdi

2-
adı yoktu şehrin
kimliği düzmece

3-
ıslandım bilerek
küflenmiş yaralarımla
kurak bir dişiliğin iniltilerinden geçtim
santim
santim
deşe
deşe
4-
çıplak bilip tüm şehri
vurdum da vurdum
abandım soluk soluğa
titrerken
burun deliklerim de keskin paslı
ekşimiş bir kangren

5-
bu söz benim
bu yüz değil

6-
şimdi hangi sızıyı dost bileyim kendime

7-
rest de dedim
ala kısraklar sürüp dörtnala
dilimde berrak nidalar besleyip
gözlerimi alıp terkime
fikrimde kuşatılmış ordular
üç eksik beş fazla ile
yenilgilerim benim
yenilip de yenilendiğim
ah
bitimlerim benim

8-
bu orospu zaman döngüsü
bu küflenmiş döl
yalan bu kent aşk yalan………………………

çıkıp bir cinayet sahiplenmeliyim kendime
ülkemin aç tetikçileri şan peşinde

9-
bu kadınlar hep kirli
yüzleri başka gri
ne zaman girsem içlerine
piç bir güne dönüyor elleri
pis elleri

10-
ki bir kadın ilk saçlarından başlanır sevilmeye
saçlar yalan

11-
su ıslandı
gözlerinde siyahın
derin bir girdap gibi bu gece ay
sevişmek desen ayrı işkence
kasıklarımda susamış masturbasyon yalnızlığı
kederden morarmış etimde
üryan bir kadın kokusu
istilaya uğramış yağmalanmış
ve aç
ve şekilsiz

12-
taş tabletlerde aşkın künyesi
ve gümüş eskisi
kalaylanmış bakır
solmuş sarı
ve pirinç
ve çinko
sonra çelik
sonra demir
ve
taş
balyoz
toprak
toprak
toprak

13-
savrulmuşuz zamanın tellerine
isimsiz döngülerdir yazılan

14-
göç durdu
göçe durdu
isimsiz orduları
sonbahar hüzünlerinin
ve irin türküsü
ve hicran
ve siktim sene demlenen bu yaşlı düşüm
düşler yalan
15-
çıplak memelerinde bozkır kokusu
kır çiçekleri eflatun
insan eti değil bu dokunduğum
et değil haşa
toprak
toprak
toprak

16-
tüneklerim yağmalanmış
yollarım sisli
ah irin zümrüt yeşili
ah kokana nefretim
ve tapuda üstüme kayıtlı
hastalıklı bir aşkın ötesi
reçetesiz rezil

17-
dağlara vurmalı bu göğsü
dağlara dağ gibi
dağlarla doldurmalı bu göğsü
dağlarla dağ gibi

18-
yalan bu kent
söz yalan
aynı dilli toprağın
ayrı dilli çocukları
öğrendiğiniz her şey yalan

19-
durgun bir sensizlik bu
ey acının süzgecinde kalan
ey iri taneli keder
durul ve bulan sessizliğe
değiştir bu izsiz gitmeyi

20-
kimliği yok bu şehrin
geleceği düzmece
yalan
zaman yalan
annemin rahminde tattım aşk suyunu
gördüğüm tüm yüzler yalan

21-
bu giz benim
bu renk değil

son

şimdi hangi sızıyı dost bileyim kendime………………………………………………………………………….