Hoyrat Şiiri - İsmail Detseli

Hoyrat geldin yine hoyrat gidersin
Nasıl getireyim ki seni ele ben
Aşkına yandırdın bana gülersin
Şikâyet mi edeyim seni güle ben

Açan gülün goncasına konarsın
Dalından kopmadan erken solarsın
Bilinmedik Ummanlara dalarsın
Kaptırmak istemem seni sele ben

Çıktın minareye sala verdirdin
Nice koç yiğidi candan bezdirdin
Gusülsüz abdestsiz namaz kıldırdın
Nasıl yansıtayım seni sazda tele ben

Yüce dağ başında açan gül gibi
Derin vadilerden esen yel gibi
Geçip gitti selam vermez el gibi
Ne diye anlatayım derdim ele ben

Düşmüşüm peşine ele gelmiyor
Ben severim sevdiğimi bilmiyor
Yanan ciğerime bir su vermiyor
İnsaf ette olayım sana köle ben

Ozan İsmail aşkına yanar kavrulur
Azgın fırtınayla harman savurur
Anam beni bir daha mı doğurur
Yaktın da küllerimi verdin yele sen.
Verdin yeleee sen

19 07 2007 İsmail Detseli