Hoyrat Şiiri - Kemal Sezer

En büyük düşlerimizi istifledik
Bir kahkahayı çekip çıkardık arasından
eski giysiler çoğaldı
Ücra köşelerde açtı küfür çiçekleri
Korkmaya başladık sesimizden
sonra
Gecelere sığındık soyulmuş ellerimizle
ve
dağıldık dağıtıldık
Binlerce hücreye bölündük

Düşlerimiz silindi usa döndük
Kağıtlar renk renk izlerini emanet etti ellerimize
Savrulurken dağınık dakikalara
Kurulduk yay gibi sonsuzun gözbebeğinde

hoyrattı gözlerin
ve ne yazılsa az geliyordu
Yüce yargıç zaman
emretti:
kaldırın şunları yerden

Bağlaştık seninle
dünyanın en boş yerinde
en kızgın hali oldu ellerimin
tutmaya bedenini

us biziz zaman da düş de