Hoyda Bre Pehlivan Şiiri - Hüseyin Demircan

onu aşkın kırılıp savruldu dişim
alnı - şakın döver biçermi pehlivan
ateş içinde yanıp kavruldu başım
yumuk gözüm tekrar açarmı pehlivan

ayagı tez tutup olamadım çabuk
derindir yaralarım bagladı kabuk
avluyu geçene kadar yedim tepik
saymadım ikişer üçermi pehlivan

birden fırlayıp sen kalkıncası şaha
dedim boylesi civan dogmadi daha
inan yemem hakkini yemin billaha
sana şahı-merdan duçarmı pehlivan

aslim otukenden dede ismim oguz
baglamamistim ayaklarini henuz
mertlik membaina mazhar bir agiz
baskaca sulardan icermi pehlivan

tekbir getirdim hakki eyledim zikir
kesime degin seni gormedim hakir
acemi belledigin bendeniz fakir
diger kasaplardan nacarmi pehlivan

guven duymak ahmaklik merkeblikmidir
itimatsiz bir dostluk ahbablikmidir
yaptiklarin yigitlik erkeklikmidir
er olan meydandan kacarmi pehlivan

hakikati soylerim atmam kafadan
sevmem yumurtayi civik rafadan
dunyada cekmeyene ahde vefadan
mevla rahmetinden sacarmi pehlivan

turkluk islam ulkusu varlik nedenim
yedi duvele dunyayi dar edenim
sakarya gelibolu dimdik bedenim
cifte tos boynuzdan gocermi pehlivan

dariltip hasmimi kendime kus etmem
belden ust yanima vursaydin ses etmem
turkogluturkum olsem bile pes etmem
yenilen guresten gecermi pehlivan

pehlivan uste ciktim diye sevinme
kurtuldum elinden deyip avunma
yakalarsam yaptim kulbasti kavurma
gozlerin uzaktan secermi pehlivaaan pehlivan