Hoşgeldin Sevgili

Hoş geldin sevgili.
Hoş geldin gelmesine de,
Nasıl çıkar bilmem ki?
Üzerine sinen, o ağır
Gitmelerin kokusu.

Ve nasıl yaşar?
Her atışında
Zavallı yüreğim
Terk edilme korkusu.

Hoş geldin sevgili.
Gitlerin, gellerindesin

Anlayamadım bir türlü
Hangi yalancı aydınlığa
Kandın da kabardın?
İçine çekilip de
Sahilinde beni
Böyle yapayalnız bıraktın.

Hani sel vurduğunda
Ansızın sürükleyip giderken
Geçmişini, bugününü, yarınını
Nasıl bakar ya insan çaresiz?
Giden suyun ardından.

Sen çekilip giderken
İşte öylece bakakaldım.

Sen yoktun ama
Sahilinden hiç ayrılmadım.

Pencereleri gözlerim gibi,
Denizin boşluğuna bakan
Kumdan kaleler
Evler, kuleler yaptım
Ve hepsinin içinde
Seninle yaşadım.

Hayalinle de olsa
Kendime bir dünya yarattım.

Hoş geldin sevgili.
Hoş geldin gelmesine de
Kumdan da olsa
Kalelerimi, evlerimi yıktın,

Gidişlerinde varlığınla
Gelişlerinde hayalinle
Kurduklarımı yıktın

Sen, ey sevgili sen!
Seninle ve sensiz
Beni hep yıktın.

Hoş geldin sevgili.
Hoş geldin.
Hadi ver elini.

İzmir – 2009