Hoşgeldin Misafir Şiiri - Adem Öztürk

Tükenmek bilmeyen düşlerimin zamansız misafiri,
Yokluğunda koştuğum varlığındı sana hasretliğim,
Gözlerim kaç baharlar ağırladı yüreğimi titreten
Kaç kışa kapandım sıcaklığına muhtaçken
Kafesimin mezarından yolduğum çiçeklerdi tebessüm dediğin
Geceleri uyuttuğum karanlıktı umut diye sahiplendiğim
Tükenmek bilmeyen uzun yollarımın garip misafiri
İçimde derme çatma çatılmış duygularım çürümekte
Otur şöyle,toz tutmuş kirlenmiş geleceğim
Ardı arkası kesilmez gürültüdür sukunet dediğim
Kaç asırlık bir çınarın termite kusmuş köküyüm
Hoşgeldin prensesleri kıskandıran güzelliğim
Bir orman küstü yokluğunda,ıssızlığına gömüldü aydınlık
Bir kahvemi iç,hatırına muhtacım kırk yılının
Bir günah olsun affedilmeyen,hakkımın hellaliği kalsın senden
Bir görüşüne muhtacım,yıllar gümbür gümbür geçerken üzerimden
Zamana sığdıramadığım varlığındır yokluk dediğin
Sen kal misafir, varsın dursun dünya,yüreğim sızısında yüreğinin