Lunaparka bırakıldım sanki; gelişinle
Yüzümde gülümseyen yüzlerce çocuk oturuyor
İçindeki dizleri yaralı “geçmişini” öpüyorum incitmeden
Tek harf kullanmadan cümleler kuruyorsun
Vaktinden önce ve bilmediği renklerde açıyor çiçekler
Sen ne güzel susuyorsun sevgili
Sonra saklandıkları yerden peş peşe çıkıyor sözcüklerin
Sesinle değiyorsun ellerime;
Sonra gözlerime
ve gizlerime…
Kendime bile yabancılaşan an’lara takılıyor birden bakışlarım
İçimi paramparça ederken di’li geçmiş zaman
Gözlerime bağdaş kuran gökkuşağının sebebi
Tereddütsüz; ruhumu gıdıklayan serseri sevgili
21.03.2011
Sevgi GürbüzKayıt Tarihi : 21.3.2011 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (12)