Hoşgeldin Şiiri - Esra Menekşe

Seni sevmek bir çocuktu kundakta emzirilmeyi bekleyen
Tokluktu aç kalan gönüllere inat, yakarıştı Mevla’ya hep var olmanı isteyerek
Güneş ışığıydı kararmış semaları aydınlatan, ince bir dokunuş yıldızlara
Senli yarınlar hep huzur çeşnisi kokardı
Bir bebek gülüşü saklıydı her gelişinde dünyama
Hoş geldin der gibi kahkaha atardı o masum suret
Hoş gelmiştin ya bana canıma, ruhuma, gülüşüme…
Gecem olmuştun, sonra gündüzüm
Ben her güne yeniden seninle doğmuşum
Adın huzurdu doldun tüm damarlarıma, sardın bütün geleceğimi

Babasız çocuklarım vardı yüreğimde, öksüzdü senden önce
Sen geldin ya hoş geldin ya bana, bakışıma, tahtıma, yarınıma
Babasız değil artık yavrularım, ucu kırık değil düşlerimin
Bahar oldu zemheri yüreğime gülüşün
Avuçlarımda eriyen zamandı bu kez seni bana getiren
İyi ki gelmişsin iyi ki varsın Bitanem
Acemi sevmelerim hayat buldu seninle,
Yoklarken boşluğu titreyen yüreğimle, buz tutmuş ellerimle
Çarptı suretin bir Şubat günü gecelerime
Rüyamdın önce sonra gerçeğim ve sen işte ordasın tam karşımda
Huzurum, yoksul yüreğim, erim, eşim, her şeyim…
Geldin ya bana geldin ya kıyılarıma
HOŞGELDİN…