Güzel manzaralara karşı yürüyordu insanlar.Uzun zamandır görmediğimiz,tanıyıpta çıkaramadığımız insanlar geçiyorlardı yollardan.
Bir yol kenarında karşılaştık birisiyle.Hem de çocukluk arkadaşımdı Yasin.Ayaküstü konuştuk ordan burdan.Birden moralim bozuldu.Heryeri kırışmıştı Yasinin.Ne kadar yaşlanmışsın demek geldi içimden.Söyleyemedim.Çünkü bu kendi kendime yaşlandığımın itiraf sayılırdı.
Ayrılırken arkasından uzun uzun baktım Yasinin.Aslında Yasine bakmamıştım.Düşündümde kendi kendime bakıyor,Yasin de kendimi sorguluyordum.
Eve gidince hemen aynaya bakacağım dedim,bende Yasin gibi yaşlanmışmıydım?
Bu düşünce yedi bitirdi beni.Hızlı hızlı yürüyerek yolu bitirdim.Doğruca aynaya baktım.Yalan söylemez aynalar derler ya.Bir yalan buldum kendime.Yasinden ben daha genç'tim.Ne iyi geldi bu yalan bana,ne kadar rahatladım.Üzgünüm senin için Yasin, hor kullanmışsın vucudunu diye söylendim.
Birden içimden bir ses,bir de Yasini dinlesen dedi,neler söylüyor şimdi.Ona göre ben yaşlanmışım.Sen öyle san yasin,ben böyle kabul edeyim.Yoksa ben nerelere gideyim.Hoşca kal Yasin,sen çok yaşa.Ha şöyle, bende uzun yaşayayım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta