Hoşçakal Sevgilim Şiiri - Serpil Koçar

Hoşçakal, sevdiğim, hoşçakal, sevgilim.
Ben sevdim seni, hem de delicesine.
Sitem etmek için yazmıyorum bu satırları;
Görmedin yüreğimdeki sana olan sevdamı.

Dargın bu yüreğim sana, anlayamadın.
Sustukça iyiyim sandın; oysa çok ağladım.
Özlemim sardıkça yüreğimi,
Dualarımı Allah’a yazdım dilekçe gibi.

Sarmadın yaralı yüreğimi, okşamadın ruhumu.
Bir gelip bir kayboldun…
Sevgi neresindeydi bunun?
Sevmeyi ben mi bilmiyorum, sorgularım kendimi.
Sitemim sana değil; kendimeydi yine.

Hayat telaşında kayboluyorsun da, farkında değilsin.
Bir gün pişman olacaksın, belki de çok geç.
Oysa beklentim küçüktü:
Bir yudum sevgi, bir tutam ilgi senden.
Ama görmedin, belki de görmek istemedin, sevgilim.

Yine de sitem etmiyorum, kızmıyorum sana.
Herkesin önceliği farklıdır ya; sen de ben olmadım.
Ben de sen oldun ama senin haberin olmadı, olmadı…
Belki de korktun; hiç sevilmemiştin bu kadar.

Hoşçakal, sevdiğim, hoşçakal, sevgilim.
Sevilmediğim, sevgiyi hissetmediğim hiçbir yürekte kalmadım.
Yüreğimi kanata kanata, gidiyorum şimdi ben;
Ama adını, sevgini, her an içimde taşımaya devam edeceğim.
Hoşçakal, sevgilim… hoşçakal, sevdiğim.